Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Βασίλης Αυγουστάκης Vasilis Avgoustakis

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Διάφορες μουσικές στιγμές ...

την Απριλίου 20, 2020

Λήψη συνδέσμου
Facebook
X
Pinterest
Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο
Άλλες εφαρμογές

Λήψη συνδέσμου
Facebook
X
Pinterest
Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο
Άλλες εφαρμογές

Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Λίγα λόγια για εμένα..

Λίγα λόγια για μένα... Με λένε Βασίλη Αυγουστάκη, είμαι από ένα πολύ μικρό, αλλά πανέμορφο χωριό της Ρόδου, την Ιστριο.. Η επαφή μου με την μουσική έμμεσα ξεκίνησε από πολύ μικρή ηλικία, καθώς ο πατέρας μου ήταν επαγγελματίας οργανοπαιχτης, έπαιζε κλαρίνο σε γάμους και πανηγύρια. Επισης ο Παππούς μου ήταν ερασιτέχνης λυραρης. Έπαιζε για τους φίλους του και την παρέα του. Εμένα απο παιδί το όνειρο μου ηταν να γίνω ένας καλός Ντράμερ. Εφτιαχνα με διάφορους κουβάδες, μικρούς μεγάλους, πλαστικούς ,σιδερένιους αυτοσχέδια Ντραμς και βαρούσα. Ήθελα να γίνω Τραμιστας οπως τους έλεγα τότε.(Η μαμα μου, με είχε πάρει στο ψιλό, σταμάτα βρε παιδάκι μου να χτυπάς τους τενεκέδες όλη μέρα, μου έλεγε ) Στην πορεία άλλαξα γνώμη, μόλις άκουσα ενα φίλο του αδερφού μου και μετέπειτα και δικό μου , τον Βασίλη τον Ταυριδη να παίζει μπαλάντες του Καββαδία στην κιθάρα.Είπα θα γίνω κιθαρίστας και θα λέω τέτοια τραγούδια, μάγκικα. Τελικά, η πρώτη μου επαφή με την μουσική ήρθε μόλις τελείωσα το Λύ

Για το τραγούδι μου...Μικρή Ελένη

Αφιερωμένο στην Φωτεινή απο τον Λαγκαδά... Το τραγούδι αυτό το έγραψα λιγο πριν το Πάσχα του 1998, λιγους μηνες αφοτου ξεκίνησα μαθήματα κιθάρας, στην Ροδο, στις κάτω πέτρες, ακουμπισμένος σε ενα πανέμορφο βράχο που φέτος, κατά ένα παράξενο λόγο, κάτι με τράβηξε και πάω σχεδόν καθημερινά εκεί.. Έχουμε γίνει οι καλύτεροι φίλοι, ξέρει τα πάντα για μένα.. Έχω ακουμπήσει τα δάκρυα μου, πολλές φορές φέτος εκεί, έχει πάρει πολύ βάρος απο πανω μου,γνωρίζει τα όνειρα μου.. Τελικά κατέληξα στο συμπέρασμα ότι κάτι μας ενώνει τελικά, είμαστε συγγενείς μάλλον .. ή εγώ ήμουν βράχος στην προηγούμενη ζωή, ή αυτός ίσως άνθρωπος 🙂 Η ιστορία του τραγουδιού ξεκινάει καπως έτσι λοιπόν.. Λιγο πριν το Πάσχα του 1998,μόλις έχω σχολασει απο μια πιτσαρία που δούλευα ως ντιλιβερι, περίπου στις δώδεκα μισή το βράδυ έρχονται στο σπίτι δύο φίλοι μου , ο Νεκτάριος(τον οποίο αρκετά χρόνια μετ

Από το Blogger

Εικόνες θέματος από follow777

Vasilis Avgoustakis